Amy Goodman, onderzoeksjournalist in Washington, had een interview met Thomas Goldstein, die als gezaghebbend advocaat bij de Hoge Raad de zaak van de Ciuban-5 wil behartigen.
kijk naar de video hier: http://www.youtube.com/watch?v=DkjvwDz6pcU
AMY: Advocaten van de vijf hebben beroep aangespannen voor de Hoge Raad van de Verenigde Staten met oog op een nieuw proces. De vijf waren in 2001 veroordeeld wegens ‘spionage op militaire objecten en Cubaanse ballingen in Zuid Florida’. De veroordeelden beweren dat zij niet tegen de VS spioneerden maar probeerden om gewelddadige anti-Cuba groepen die aanvallen organiseerden tegen Cuba te controleren. Deze rechtszaak is de enige in de VS geschiedenis die door de Raad van Mensenrechten van de Verenigde Naties is veroordeeld en door meerdere Nobelprijs winnaars werd de VS minister van justitie om vrijheid voor de 5 verzocht.
Welkom, Thomas Goldstein, kunt u dit beroep op de Hoge Raad verduidelijken? U bent een van de leidende advocaten en hebt tot nu toe meer dan veertig rechtszaken bepleit voor de Hoge Raad.
THOMAS: Het is plezierig om met u over dit gerechtshof te praten. De rechters hebben de macht te kiezen welke zaken zij zullen toelaten. Dus, het eerste dat wij doen is een verzoek om te besluiten dat zij onze argumenten daartoe willen horen.. En wij hebben gezegd dat deze zaak ongelooflijk belangrijke juridische vragen oproept en vooral in de context van internationale relaties is het van wezenlijk belang dat zij er bij betrokken worden. Wij menen dat het waanzinnig is om te denken dat er een eerlijke berechting mogelijke is in het anti-Castro bolwerk Maimi, als er agenten van de Castro regering terecht staan. En wij zijn hoogst bezorgd over de selectie van de jury in deze zaak. Dat is de eerste fase, om de belangstelling van de rechters te wekken.
AMY: Wie zijn die ‘Cuban-5’ dan?
THOMAS: In jouw bovenstaande introductie is dat goed beschreven. Zij zijn vijf individuen die werken voor de Cubaanse regering. Zij waren niet geregistreerd als agenten en daarmee begon de rechtszaak. Maar gewoonlijk worden dit soort aanklachten behandeld als niet erg serieus. Hier zijn mensen, meerdere mensen, levenslange gevangenisstraf opgelegd. Zij zijn niet betrokken bij gewelddadige acties. Zij probeerden geen nationale geheimen te ontvreemden. Zij verzamelden informatie over mensen die gewelddadig oppositie voerden tegen de Castro regering. Zij zijn berecht in een atmosfeer van wraak, vanuit de woede van de juryleden over wat zij menen dat in Cuba gebeurt.
AMY: Kun je die kwestie van de locatie nog toelichten?
THOMAS: Zeker. De grondwet bepaalt dat men berecht wordt op de plaats waar de misdaad begaan is of was. Maar in het recht ligt opgesloten dat men alleen berecht kan worden waar er een eerlijke zaak mogelijk is. Wij verwachten niet dat je kunt berecht worden in een gemeenschap waar een sterke vijandschap heerst tegen jou of tegen de groep waartoe jij behoort. Verbeeld je dat in een racistische gemeenschap een zwarte beschuldigd wordt van geweld tegen een blank slachtoffer. Zo ontwikkelde zich een rechtspraktijk van een eerlijke berechting. Wij geloven dat in deze zaak dit beginsel van toepassing is. In feite heeft een uitspraak van het eerste beroepspanel de veroordeling nietig verklaard met als argument dat vanwege deze anti-Castro stemming in Miami er elders een nieuwe rechtszaak moet komen, zeker ten tijde van het Alian Gonzalez debacle. Maar het volledige Hof van Beroep was het daarmee oneens en herstelde de oorspronkelijke veroordelingen. Daarvoor moeten wij nu naar de Hohe Raad.
AMY: Hoe zit dat met juryleden die uitgesloten werden van het panel?
THOMAS: Het Hof van beroep oordeelde dat het de overheid vrij staat om leden uit te sluiten op basis van ras, zolang het niet een hele minderheidsgroep uitsluit. Dat wekt bij ons bezorgdheid. De grondwet zegt in een clausule van Gelijke Bescherming dat niemand juryleden kan uitsluiten op basis van ras. De Hoge Raad wil dit principe in serieus beschermen. Zijn rechters haten elke vorm van discriminatie, ook in de selectie van juryleden. Wij denken dat het Hof van Beroep zoiets als de weg baant voor het uitsluiten van juryleden vanwege hun ras. Dat is een ernstig iets, ook als men het op slimme manier doet. Dus wij hebben gevraagd om deze praktijk te onderzoeken.
AMY: Gerardo Hernandez, een van de vijf, werd veroordeeld wegens ‘samenzwering tot moord’. Waarom zeg jij dat het bewijs ervoor twijfelachtig is?
THOMAS: Dat is de zwaarste beschuldiging die tegen een van de vijf werd ingebracht en de VS regering heeft daarmee ingestemd. Toen Hernandez informatie kreeg over vluchten door de ‘Brothers of the Rescue’ (een felle anti-Castro organisatie) boven Cubaans grondgebied om de regering ten val te brengen – gaf hij aan Cuba door wanneer zij zouden opstijgen. Eigenlijk niet erg belangrijk, de vliegtuigen werden toch al per radar opgevangen. Toen schoot Cuba twee toestellen neer en Hernandez werd veroordeeld van samenzwering tot moord ofschoon hij niets van doen had met het plan om die toestellen neer te halen. Daar is letterlijk geen spoor van bewijs voor.
Wij denken dat dit een treffend voorbeeld is van de onmogelijkheid voor de jury om eerlijk deze zaak te beoordelen in de heersende atmosfeer van haat; en de onmogelijkheid om te zeggen: die vijf waren niet geregistreerde agenten en dat moet je niet doen en wij weten hoe we zo’n zaak moeten behandelen, maar de beschuldigingen waren veel zwaarder. Gewoonlijk wordt dit via diplomatieke weg afgehandeld, niet door veroordelingen wegens misdaden.
AMY: Wanneer verwacht u dat de Hoge Raad dit beroep besluit te honoreren?
THOMAS: Bijna zeker in mei, en als het doorgaat krijgen wij een antwoord in het najaar of in 2010
AMY: Ik dank u voor deze medewerking, Thomas Goldstein.
http://www.freethefive.org
