In de jaren 50 van de vorige eeuw was Cuba een wingewest van de VS. Na verschillende opstanden leek de situatie niet te veranderen. Een jonge Cubaanse advocaat met een legertje slecht bewapende volgelingen stonden tegenover een sterk leger, getraind en bewapend door de VS. Maar zij waren niet klein te krijgen en vanuit een uitzichtloze positie wisten zij op nieuwjaar 1959 het sterke leger van dictator Batista uit te schakelen. De revolutie was een feit.
Toen het Cubaanse volk onafhankelijk was dacht iedereen dat Fidel Castro en de zijnen het niet lang zouden uitzingen. Toen zij aan landhervormingen en nationalisatie van de economie begonnen zei men dat hun lot snel bezegeld zou zijn, zeker na het instellen van een economische blokkade door de VS. Maar opnieuw vergisten de pessimisten zich. Plaatselijk en landelijk organiseerde de bevolking zich, namen de taken van de wegvluchtende élite over en waren alert op aanvallen vanuit de VS en op sabotage door contra’s in eigen land.
Fidel en de zijnen slaagden er in het socialisme uit te bouwen op de stoep van de machtige VS en er na 50 jaar nog te staan. Dat toont dat een betere wereld mogelijk is. Kijk naar Cuba, dat is een boodschap die vandaag, in het licht van de financiële crisis meer dan ooit actueel is. Al in 2000 op de millenniumtop van de Verenigde Naties voorspelde Fidel: ‘Er is een kolossale virtuele economie gecreëerd, op een dag zal die ballon uiteenspatten. Het zal een grote crisis veroorzaken. Misschien zal dat er toe bijdragen om een nieuwe politieke en economische wereldorde op te bouwen.’
Waarom is dat kleine Cuba er in geslaagd om in een moeilijke en kwetsbare situatie stand te houden? Daar zijn twee redenen voor. Deze revolutie steunt vooreerst op de bevolking. Fidel zei daarover: ‘Als je iemands revolutionair gehalte wil testen is het eerste wat je hem of haar moet vragen of hij gelooft in het volk, in de massa’s. Het is evident dat de steun van de bevolking een doorslaggevende factor is.’ Alle belangrijke beslissingen worden in Cuba pas genomen nadat de bevolking uitvoerig is geraadpleegd. Dat was zo bij het uitroepen van de grondwet en dat is zo voor studenten en arbeiders bij beleidsbeslissingen in hun instelling of bedrijf. Daarom blijft de overgrote meerderheid van de bevolking de revolutie steunen, de Cubaanse revolutie wordt als het ware gemaakt door de bevolking.
Een tweede reden: de revolutie is ook vóór de bevolking. Met vallen en opstaan hebben de Cubanen een maatschappij uitgebouwd waar het welzijn van de mensen centraal staat. Er zijn weinig landen waar zoveel energie besteed wordt aan de zwakkeren: de gehandicapten, de ouderen en de zieken.
Maar de revolutie zorgt niet alleen voor de eigen bevolking. Nelson Mandela zei: ‘Welk land kan tippen aan Cuba in zijn relaties met Afrika? Hoeveel landen in de wereld genieten van het werk van Cubaanse gezondheidswerkers? Welk land heeft ooit Cuba’s hulp tevergeefs gevraagd? Hoeveel landen die strijden voor nationale bevrijding konden rekenen op Cuba’s steun? Het was nooit voorgekomen in Afrika dat een ander volk de wapens opnam om ons te verdedigen.’ Cubaanse vrijwilligers hebben militaire missies uitgevoerd in 17 landen waaronder Vietnam, Algerije, Kongo en Angola en steun verleend aan verschillende bevrijdingsbewegingen in Latijns Amerika.
Cuba zendt vandaag op zijn eentje meer dokters uit dan de Wereld Gezondheid Organisatie. Het kleine eiland heeft de laatste vijf jaar ruim vijf miljoen mensen in Latijns Amerika van oogziektes genezen. Ignacio Ramonet, die een interview maakte met Fidel zegt het zo: ‘Cuba is een solidaire en medische supermacht’. Dat is het Cubaanse socialisme.
Vandaag heeft Cuba meer dan ooit zelf solidariteit nodig. Het rampzalig orkaanseizoen 2008 heeft over het hele eiland vernielingen aangericht. Zeventig procent van de oogst is vernield. Een half miljoen huizen is zwaar beschadigd of verdwenen: dat is één op zeven. Denk je eens in wat dit bij ons zou betekenen. De evacuatie van de bevolking is telkens weer goed verlopen: Totaal waren er toch nog 7 doden te betreuren. Er zijn geen epidemieën uitgebroken. Er worden lange dagen gemaakt om alles te herstellen. Materiaal en voedsel moeten geïmporteerd worden. Vanwege de VS blokkade moeten die zaken van ver komen en dat is kostbaar.
U kunt helpen op giro 3770378 Stichting Cuba Vive te Vlaardingen
Op 21 januari 2009 is er ’s avonds een viering van 50 jaar onafhankelijkheid in EMMA,
Cremerstraat 245,
Utrecht.
met vermelding re: Cuba.
Of kijk op onze site http://www.cubadefend.nl
