De revolutie in Latijns Amerika als alternatief voor het kapitalisme in crisis
Het is bijna 50 jaar geleden op 1 januari 1959 dat het Rebellenleger geschiedenis maakte met een aanval en een einde maakte aan de dictatuur van Fulgencio Batista. Het Rebellenleger is voortgekomen uit de ´26 Juli Beweging´ gevormd door arbeiders, boeren en de meest progressieve denkers van de Cubaanse beweging van studenten en intellectuelen. De gewapende strijd geleid door Fidel Castro is de eerste zegevierende revolutie en Latijns Amerika. Deze Cubaanse Revolutie hijst de vaandel van het socialisme en vormt hiermee een mijlpaal in de geschiedenis van de sociale strijd op ons continent.
Bijna twee decennia later leidt Salvador Allende een pacifistische strijd voor socialisme. Zijn beweging komt niet verder dan een kortstondige inname van de politieke macht en de klassenstrijd eindigde in een ontwrichting van het proces en in een door het noordamerikaanse imperialisme gesteunde contrarevolutie die de weg naar het neoliberale kapitalistische model opende ten nadele van het Chileense volk.
Dertig jaar na de zegeviering van de Cubaanse Revolutie en bijna zestien jaar na de tragische nederlaag van het Chileense proces vindt in Venezuela een historische opstand plaats. In Guarenas, niet ver van Carácas, ontstaat een volksrebellie nadat de regering van Carlos Andrés Pérez enkele door het IMF opgelegde neoliberale economische maatregelen doorvoert. Dit economische pakket van maatregelen eiste onder andere een prijsverhoging van het openbaar vervoer hetgeen tot een volksopstand leidde, bekend als ´el Caracazo´. Tijdens deze opstand vindt er een enorme slachting van de opstandige burgerbevolking plaats uitgevoerd door het leger onder het bevel van Carlos Andrés Pérez. Er vielen meer dan 3000 doden. Alleen onder dictaturen op ons continent heeft zo iets kunnen gebeuren.
Veertig jaar na de Cubaanse Revolutie begint in 1999 een pacifistische proces onder leiding van Hugo Chávez. In 1992 na een mislukte militaire aanval werd Hugo Chávez, evenals Fidel Castro in 1953 na de mislukte aanval op de Moncada Kazerne, gevangen genomen. Een historische gelijkenis die de evolutie van deze twee mannen markeert. Na hun beider gevangenschap kwamen zij aan het hoofd te staan van een revolutionair proces. Cuba zegeviert na een revolutionaire gewapende strijd en Venezuela vordert in haar pacifistische strijd. Het vaandel van het socialisme is een nieuwe beeltenis van deze twee processen die een alternatief bieden voor het in crisis verkerende kapitalisme.
Met de ineenstorting van de Sovjet-Unie en de val van de Berlijnse Muur in 1989, negen jaar vóór de verkiezingsoverwinning van Hugo Chávez, verklaarde het kapitalisme zich als overwinnaar van de Koude Oorlog. Met de misvattingen over het echte socialisme, het was het tijdperk van het democratische liberalisme en het einde van het tijdperk van de ideologieën, liep dit parallel met het boek van Fukuyama ´Het einde van de geschiedenis en de laatste mens´, een neoliberaal gedachtegoed waarin de wereld tot 2008 geloofde.
Gedurende het kapitalistische offensief (product van het kwaad dat overwinning op het socialisme wordt genoemd) probeert het noordamerikaanse imperialisme een vrijhandelsgebied in te stellen tussen Noord en Zuid Amerika (ALCA), een economische expansie die een verlaging van de douanetarieven en van de tarieven voor investeringen nastreeft. Daarbij werd de bescherming van de eigen nationale markten ten gunste van de VS totaal ontmanteld. Dankzij de revolutionaire en progressieve regeringen in de regio wordt voorkomen dat het continent wordt geneokoloniseerd. De revolutionaire regeringen van Cuba en Venezuela komen in 2004 met een alternatief voor dit kapitalistische offensief in de vorm van een Bolivariaans Alternatief voor Latijns Amerika en het Caribisch Gebied (ALBA).
Dit nieuwe ontwaken op het continent heeft een regionale integratie voor ogen met de nadruk op de strijd tegen de armoede en de sociale uitsluiting. ALBA wil landen met elkaar verbinden op basis van gelijkheid en algemeen welzijn. Zij legt de nadruk op de dialoog tussen regio´s en opent strategische bondgenootschappen die op zoek zijn naar consensus en overeenkomsten tussen landen in Latijns Amerika. Op dit moment zijn zes landen lid: Honduras, Dominica, Nicaragua, Bolivia, Cuba en Venezuela.
Heden, 50 jaar na dato, heeft Cuba de val van de Sovjet-Unie en de door de CIA gesteunde contrarevolutionaire invasie in de Varkensbaai in 1962 overleefd. En zij weerstaat nog steeds een illegale en irrationele boycot die een jaar later door de VS is opgelegd. Deze boycot is een unilaterale en imperialistische maatregel die al zestien keer door de VN is verworpen, 29 oktober j.l. door 185 van de 192 leden van dit multilaterale orgaan. Deze vijand die constant aanslagen pleegt tegen Cuba en voorheen tegen het proces in Chili, doet dit op dit moment tegen de Bolivariaanse Revolutie en de progressieve regering van Evo Morales die al drie jaar met een revolutionair proces bezig is.
Het alternatief biedt gestaag het hoofd aan het schandelijke economisch kapitalistische systeem dat zich vandaag de dag in een diepe crisis bevindt. Meer progressieve regeringen hebben zich aangesloten bij deze zoektocht. Men streeft naar een sociale cohesie en solidariteit tussen volken en men strijdt tegen de armoede. Voorbeelden hiervan zijn Nicaragua, Bolivia, Ecuador … wij moeten hen steunen!
Wij nodigen u uit om de 50 jaar Cubaanse Revolutie en 10 jaar Bolivariaanse Revolutie te herdenken in aanwezigheid van twee vertegenwoordigers van deze regeringen: de Ambassadeur van Cuba,Óscar de Los Reyes en de Ambassadeur van Venezuela, Agustín Pérez Celis. Zij zullen ons laten delen in de ervaringen in hun landen, ervaringen die een alternatief kunnen zijn voor het kapitalisme dat zich op dit moment in crisis bevindt.
We zien U graag op 14 januari: CREA theater om 19:30u
Meer info:
Rodrigo Rojas
31(0)634425826
info@circulobolivariano.nl
AdresCREA
Turfdraagsterpad 17
1012 XT Amsterdam
Nodigt U uit
