Het was spannend tot op het laatste moment, maar de kandidaat van het FMLN – de vroegere bevrijdingsbeweging – wint de presidentsverkiezingen in het Centraal-Amerikaanse El Salvador.
Met amper 62.000 stemmen verschil op een totaal van 4,2 miljoen won Mauricio Funes vorige zondag de verkiezingen.
El Salvador is vooral gekend door de moordende repressie in de tachtiger jaren. Maar wellicht nog meer door de vele Belgen die aan de zijde van de bevrijdingsbeweging FMLN staan: Michaël De Witte en Karin Lievens, Rita Vanobberghen en Marc Ingelbrecht, en verschillende priesters waaronder Roger Ponseele.
Nu komt er eindelijk een einde aan 20 jaar Arena, de partij van de doodseskaders, van de moord op Mgr. Romero,... El Salvador bleef heel de tijd een zeer trouwe bondgenoot van de VS, een land dat troepen stuurde naar Irak en het enige land van Latijns-Amerika dat geen relaties met Cuba wou.
De presidentskandidaat van de Arenapartij, Rodrigo Avila, was chef van de politie. In een recent interview met El País gaf hij toe als lid van de doodseskaders mensen gedood te hebben “om mijn land te verdedigen”. Arena dat bijna alle media in handen heeft, probeerde de laatste weken voor de verkiezingen de inwoners de daver op het lijf te jagen met slogans als “De communisten zullen het land verkopen aan Hugo Chávez als zij winnen” en “onder het communisme zullen de meeste jobs verdwijnen.”
Hoop sterker dan schrik
Maar toch heeft de hoop die schrik overwonnen. Het FMLN had deze keer gekozen voor een kritische tv-journalist Mauricio Funes als presidentskandidaat. Vicepresident wordt Salvador Sanchez Ceren, wel een van de ex-comandantes van de guerrilla. Hen wacht geen gemakkelijke taak de komende vijf jaar. Bij de parlementsverkiezingen werd het FMLN wel voor het eerst de grootste partij van het land met 35 zetels op 84. Maar Arena blijft sterker met 32 zetels en de steun van de 11 zetels van de PCN, een andere rechtse partij.
De armoede en de criminaliteit zijn de grootste uitdagingen. Een kwart van de bevolking is het land ontvlucht, vooral naar de VS. Het opgestuurde geld maakt de crisis draaglijker. Funes belooft de armoede aan te pakken.
Het geweld aanpakken is een even grote uitdaging. Elke maand vallen er 300 tot 400 doden. Veel jongeren zijn werkloos en staan alleen omdat hun ouders in het buitenland zitten. Zij sluiten zich aan bij de ‘mara’s’, gewelddadige jongerenbendes die grote delen van de steden onveilig maken.
Ten slotte moet Funes met zijn gematigde programma de steun blijven houden van een meer revolutionaire basis die grondige veranderingen wil.
Overigens ben ik van mening dat de NAVO afgeschaft moet worden.
