Entrevista con Jorge Valero, presidente del Consejo Permanente y Embajador de Venezuela en la Organización de Estados Americanos (OEA):
Juan José Rodríguez
Rebelión
Muchos son los comentarios políticos surgidos a nivel mundial en la última semana tras la no renovación por parte del Gobierno de Venezuela de la licencia de emisión de Radio Caracas Televisión (RCTV). La XXXVII Asamblea General de la Organización de Estados Americanos (OEA) no es la excepción. Entre reunión y reunión este asunto, bien de forma directa o indirecta, está presente. Y puede determinar el resultado final de la reunión multilateral.
Jorge Valero es el actual Presidente del Consejo Permanente de la OEA. Pero también es venezolano y representante de su país y su Gobierno ante esta organización. Defiende con vehemencia que en Venezuela “los únicos medios de comunicación que se han cerrado desde que Hugo Chávez es presidente fue durante las horas que duró el Golpe de Estado que pretendió derrocarlo en 2001” y donde, según el Gobierno de Venezuela, el canal caraqueño tuvo un papel de incidencia importante en el alzamiento.
¿Cómo enfrenta Venezuela esta Asamblea General de la OEA después de los últimos acontecimientos relacionados con la no renovación de la licencia a Radio Caracas Televisión?
Estamos preparados. Primero, para defender los temas que están en la Agenda y que son los referidos a la energía y el desarrollo sostenible. Y estamos preparados, también, para concluir el debate sobre otras trece resoluciones que vienen abiertas. En total son 95 las resoluciones que habrá que aprobar. De ellas, 13 son de origen venezolano.
¿Cuáles son los principales aportes de Venezuela a esta Cumbre?
Uno de esos aportes es la Carta Social de las Américas, en cuyos efectos se pretende que la OEA reivindique y pondere la importancia de los derechos económicos, sociales y culturales. Está también la resolución que hace hincapié en la necesidad de institucionalizar el diálogo de la OEA con los trabajadores, al igual que se hace ahora con el sector privado y las ONG´s. A partir de ahora, tanto en las Asambleas de la OEA como en las reuniones de Jefes de Estado los trabajadores y sus uniones sindicales tendrán derecho a participar. De esta forma la OEA avanza hacia una mayor integración con los intereses populares. Además, hemos participado muy activamente en la Declaración sobre la energía sustentable y el derecho que tienen los países soberanos a ejercer el control pleno sobre los recursos naturales.
¿Y en materia energética?
Nosotros consideramos que debe haber un equilibrio. Los países tienen que ir hacia una autosuficiencia energética, combinando nuevas y antiguas formas de energía. Hay que tener autonomía energética y no depender de las fluctuaciones del mercado. Ahí está la propuesta venezolana de avanzar en el marco continental hacia fórmulas de integración energética basadas en la complementariedad y la cooperación y no en fórmulas basadas, exclusivamente, en la competitividad y las leyes del mercado, que al final no hacen más que afectar al interés de los consumidores.
Sin embargo, y a pesar de esas buenas intenciones y declaraciones, ¿no cree, ante la expectativa creada, qué en la Cumbre se pueden introducir temas que no estaban en un principio en la Agenda, como el caso de Radio Caracas Televisión?
Esas pretensiones de aislar a Venezuela son absolutamente inviables. El Gobierno de Chavez ha sido ratificado y legitimado ocho veces. No hay en el mundo otro país donde haya habido tantas consultas populares como en Venezuela. En nuestro país existe una democracia participativa que incluye entre otras las figuras del referéndum consultivo para aquellos asuntos de alto interés nacional, regional o local. Venezuela es el único país donde se ha puesto en práctica un referéndum revocatorio para el Presidente de la República. Venezuela vive un proceso de revolución inédita y prometedora, que va a tener una incidencia continental en función de avanzar en sociedades más democráticas fundadas en la justicia, la equidad, la igualdad y la solidaridad.
Hay quien puede ver una Cumbre con una cierta división por los últimos acontecimientos…
No creo. Hasta donde yo tengo información sólo un país va a referirse al tema de la televisión.
¿Es EEUU ese país?
Sí. Pero Venezuela está preparada para participar en ese debate. Y si algún otro canciller quiere hablar sobre el particular no habrá problemas. Faltaría más que hubiera falta de libertad de expresión en la Asamblea de la OEA.
¿Cuál es su explicación a lo ocurrido con RCTV?
Lo que sucedió fue un acto administrativo normal en una sociedad democrática. La palabra cierre no figura en el diccionario de la legislación venezolana. Lo que ocurrió fue la conclusión de una concesión que tenía una duración de veinte años. Además, hay una legislación mundial en materia de telecomunicaciones que confía en los estados soberanos la facultad de administrar su espacio radioeléctrico. El Gobierno, junto al conjunto de la comunidad, va a utilizar este espacio para la puesta en marcha de une televisora de servicio público, siguiendo algunas experiencias como las europeas. El espacio lo va a regular el Gobierno, pero la línea editorial lo van a marcar los diferentes sectores independientes.,
Aún así, se ha levantado mucha polémica…
Por supuesto que no es fácil por el dominio y control tan feroz que existe de las grandes corporaciones, monopolios y oligopolios mediáticos que están alineados en contra del Presidente Chávez y su Gobierno. Difunden cualquier mentira como la de las protestas estudiantiles, que no eran de ese carácter multitudinario que se quería hacer ver. Pero cuando digo lo de pequeñas manifestaciones no las quiero descalificar porque sean pequeñas porque el derecho a disentir es válido tanto para pequeños como para grandes grupos y el Gobierno de Venezuela es respetuoso con la diversidad. Eso sí la protesta tiene que hacerse dentro del marco democrático y de forma pacífica.
¿Le ha defraudado la posición europea en este tema?
La mayoría de los parlamentarios europeos no se han prestado para esta campaña, a pesar del empeño de un grupo reducido. Ha habido incluso una declaración de la comisionada de la Unión Europea que ha reconocido el derecho soberano que tiene Venezuela a su regulación del espacio radioeléctrico.
¿No es llamativo que se hayan suspendido licencias en otros países o se hayan cerrado medios, no sin polémica, y no haya tenido tanto eco internacional? En Euskal Herria hay varios ejemplos…
No es ninguna casualidad. Es un plan orquestado por diversos actores internacionales e imperiales. Es una nueva campaña contra la revolución bolivariana.
¿Cree usted que la OEA es el mejor camino para llevar a cabo ese lema de “otro mundo es posible”?
Yo creo que el nuevo mundo va a surgir sobre la base de que las instituciones existentes puedan transformarse. La OEA está cambiando y tiene que ver con el cambio continental. Ya no es aquella OEA donde Fidel Castro y el Che dijeron que la Organización era una especia de sindicato de colonias. Durante la Guerra Fría y la década de los 60 y 70 proliferaron dictaduras militares con gobiernos represivos autoritarios que estaban representados en la OEA. ¿De qué democracia se podía hablar aquí cuando representaba gobiernos como los de Pinochet en Chile o Videla en Argentina? Ahora mismo, en Latinoamérica se están produciendo cambios sustanciales en la política. El cambio hacia democracias con contenido social es imparable. Estamos en tiempo de transformación y estos cambios políticos, económicos, sociales y culturales que se están produciendo en el continente se reflejan en los organismos multilaterales.
¿Estamos asistiendo a un cambio de modelo?
Efectivamente, existe un debate entre el modelo que está pereciendo, el modelo neoliberal, y un nuevo modelo humanístico que está surgiendo en el mundo. En ese sentido, nosotros nos sentimos representados en esos movimientos sociales que predican aquello de que otro mundo es posible.
¿No es hipócrita estar hablando de falta de derechos humanos en Venezuela y a la vez dejar en libertad a Posada Carriles? La anterior presidenta de Panamá lo acompañó hasta el aeropuerto al salir de la cárcel y ahora EEUU lo deja libre…
Es un claro ejemplo de doble moral. Para algunos hay terroristas buenos y terroristas malos. Nosotros esperamos que el Gobierno de EEUU atienda la solicitud de extradición de Luis Posada Carriles y que cumpla con el tratado de extradición que existe.
10 jun 2007
2 jun 2007
Venezuela en de vrije meningsuiting: vier leugens, vier antwoorden
Enkele maanden geleden kondigde de Venezolaanse president aan dat de Bolivariaanse regering de uitzendlicentie van tv-station RCTV niet zou vernieuwen.
Sindsdien is er wereldwijd een bijtende mediacampagne bezig die Hugo Chavez beschuldigt van het muilkorven van de persvrijheid om “de oppositie het zwijgen op te leggen”.
Veel kranten zingen datzelfde deuntje, hoewel de onderliggende argumenten op valse veronderstellingen zijn gebaseerd. Een veel voorkomende aantijging is dat de Venezolaanse overheid een van de weinige privé-zenders heeft uitgeschakeld waardoor een van de weinige onafhankelijke informatiebronnen de mond is gesnoerd. De reden daarvoor is zogezegd dat het tv-station “een obstakel was voor het populistische project van Chavez”. Dit zijn valse beschuldigingen die we makkelijk kunnen ontmaskeren.
1-“Hugo Chavez heeft RCTV gesloten.”?
Hugo Chavez heeft RCTV niet gesloten. RCTV mocht zijn programma’s uitzenden via tv-frequenties die publiek bezit zijn en die gedurende bepaalde periodes door de overheid worden toegekend aan deze of gene tv-station.
Bij het aflopen van de licentie op 28 mei is die niet vernieuwd. De Venezolaanse wet (net zoals de wet van elk ander land) bepaalt helemaal niet dat de overheid bepaalde tv-frequenties constant aan dezelfde bedrijven moet toekennen. De overheid mag kiezen. En we zullen hieronder uitleggen waarom de Bolivariaanse regering besliste de licentie van RCTV niet te vernieuwen.
2-“RCTV is een van de weinige privé-zenders in Venezuela.”?
Volgens een officieel rapport van het Venezolaanse ministerie van Communicatie en Informatie in juni 2006, is een grote meerderheid van de massamedia (tv-, radiostations en kranten) vandaag in privé-handen.
In de televisiesector in het bijzonder is 90 procent van de markt in handen van vier privé-zenders: RCTV, Globovision, Televen en Venevision.
De eigenaar van RCTV, Marcel Granier, bezit nog veertig tv-stations over heel Venezuela (meestal lokale tv-stations). Concreet zijn 79 op een totaal van 81 tv-kanalen (97 procent) in privé-handen; 706 van de 709 radiozenders (99 procent) en alle 118 kranten zijn in handen van de privé.
3-“RCTV was een obstakel voor het populistische project van Chavez.”?
Het ligt niet in de bedoeling van dit artikel om het project van Chavez te definiëren. Niettemin is het opmerkelijk dat media die toebehoren aan lokale ondernemers de neiging vertonen om elk politiek project als “populistisch” te bestempelen wanneer het zich niet baseert op steun voor en aanvaarding van de uitbuiting van arbeid.
Wanneer gezegd wordt dat RCTV een obstakel was voor het beleid van de Bolivariaanse regering, dan moet men ook duidelijk uitleggen in welke zin.
De waarheid is dat RCTV direct en openlijk betrokken was in de staatsgreep van 11 april 2002, die probeerde de democratisch verkozen president Hugo Chavez af te zetten.
De deelname van RCTV aan de coup was zo openlijk dat de toenmalige productiemanager van RCTV, Andres Izarra, die tegen de coup was, snel zijn ontslag gaf om geen deel te hebben aan deze misdaad. In een officiële getuigenis aan het Venezolaanse parlement vertelde Izarra dat hij formele instructies van Granier had gekregen om de dag van de coup en de daarop volgende dagen geen nieuws uit te zenden over Chavez, zijn personeel, de ministers of eender wie verbonden was met de president.
Dat is ook wat gebeurde. RCTV vertelde enkel dat president Chavez ontslag had genomen (wat een grove leugen was aangezien hij door de coupplegers was ontvoerd). En toen twee dagen later miljoenen Venezolanen de straat op trokken om te eisen dat hun democratisch verkozen president zou terugkeren, zond RCTV enkel cartoons uit! Een Ierse reportersploeg die vastzat in het presidentieel paleis tijdens de staatsgreep, maakte met hun beeldmateriaal een inspirerend verslag van die dagen.
Deze documentaire draagt de betekenisvolle titel: ‘De revolutie zal niet worden uitgezonden’.
4-“Het uit de ether halen van RCTV betekent de mond snoeren van een van de weinige informatiebronnen die niet direct afhankelijk zijn van de staat.”?
Zoals we reeds uitlegden, is dit helemaal niet zo. De meerderheid van de Venezolaanse media staan openlijk aan de kant van de politieke oppositie. Het is een vreemde paradox dat in een land waar bijna twee derden van de bevolking de regering steunt (volgens de verkiezingen van december 2006), de overgrote meerderheid van de media actief campagne voeren tegen die regering. In 2002 moest zelfs Human Rights Watch, dat over het algemeen de campagne tegen de Venezolaanse regering steunt, toegeven dat “verre van aan eerlijke en juiste verslaggeving te doen, de media onvrede en woede onder de bevolking trachten uit te lokken om de harde oppositie te steunen.”
(Venezuela's Political Crisis, Human Rights News, Human Rights Watch, 9 oktober 2002)
Ondanks dit alles is de Venezolaanse regering zo tolerant geweest ten opzichte van de oppositiemedia dat geen tv-stations, radio’s of kranten werden gesloten. Enkel nu, na vijf jaar, heeft de regering beslist om de licentie van RCTV niet te vernieuwen.
Wij vragen u, welk ander ‘democratisch’ land zou accepteren dat een tv-zender die openlijk een staatsgreep steunt, verder kan uitzenden na de mislukking van die couppoging?
Welk ander land zou aanvaarden dat de eigenaar van zo’n tv-zender niet voor de rechtbank gedaagd wordt wegens die steun aan een staatsgreep?
In Italië bijvoorbeeld kon de eerste minister van een zogenaamd democratisch land, met name Berlusconi, via een ‘dictaat’ twee populaire journalisten (Biagi en Santoro) en een satirische acteur (Luttazzi) verbannen van de tv-schermen op zowel de openbare als de privé-zenders, enkel en alleen omdat ze zijn regering bekritiseerden!
Simon Bolivar zei dat een volk nooit vrij zou zijn als vrije meningsuiting niet wordt gegarandeerd. Dat is zeker en vast waar.
We moeten ons echter de vraag stellen of vrije meningsuiting werkelijk gegarandeerd wordt door een systeem waar de massamedia in handen zijn van een klein clubje rijke mensen en de belangen dienen van die enkelingen tegen de belangen van de meerderheid.
Alessandro Villari
Sindsdien is er wereldwijd een bijtende mediacampagne bezig die Hugo Chavez beschuldigt van het muilkorven van de persvrijheid om “de oppositie het zwijgen op te leggen”.
Veel kranten zingen datzelfde deuntje, hoewel de onderliggende argumenten op valse veronderstellingen zijn gebaseerd. Een veel voorkomende aantijging is dat de Venezolaanse overheid een van de weinige privé-zenders heeft uitgeschakeld waardoor een van de weinige onafhankelijke informatiebronnen de mond is gesnoerd. De reden daarvoor is zogezegd dat het tv-station “een obstakel was voor het populistische project van Chavez”. Dit zijn valse beschuldigingen die we makkelijk kunnen ontmaskeren.
1-“Hugo Chavez heeft RCTV gesloten.”?
Hugo Chavez heeft RCTV niet gesloten. RCTV mocht zijn programma’s uitzenden via tv-frequenties die publiek bezit zijn en die gedurende bepaalde periodes door de overheid worden toegekend aan deze of gene tv-station.
Bij het aflopen van de licentie op 28 mei is die niet vernieuwd. De Venezolaanse wet (net zoals de wet van elk ander land) bepaalt helemaal niet dat de overheid bepaalde tv-frequenties constant aan dezelfde bedrijven moet toekennen. De overheid mag kiezen. En we zullen hieronder uitleggen waarom de Bolivariaanse regering besliste de licentie van RCTV niet te vernieuwen.
2-“RCTV is een van de weinige privé-zenders in Venezuela.”?
Volgens een officieel rapport van het Venezolaanse ministerie van Communicatie en Informatie in juni 2006, is een grote meerderheid van de massamedia (tv-, radiostations en kranten) vandaag in privé-handen.
In de televisiesector in het bijzonder is 90 procent van de markt in handen van vier privé-zenders: RCTV, Globovision, Televen en Venevision.
De eigenaar van RCTV, Marcel Granier, bezit nog veertig tv-stations over heel Venezuela (meestal lokale tv-stations). Concreet zijn 79 op een totaal van 81 tv-kanalen (97 procent) in privé-handen; 706 van de 709 radiozenders (99 procent) en alle 118 kranten zijn in handen van de privé.
3-“RCTV was een obstakel voor het populistische project van Chavez.”?
Het ligt niet in de bedoeling van dit artikel om het project van Chavez te definiëren. Niettemin is het opmerkelijk dat media die toebehoren aan lokale ondernemers de neiging vertonen om elk politiek project als “populistisch” te bestempelen wanneer het zich niet baseert op steun voor en aanvaarding van de uitbuiting van arbeid.
Wanneer gezegd wordt dat RCTV een obstakel was voor het beleid van de Bolivariaanse regering, dan moet men ook duidelijk uitleggen in welke zin.
De waarheid is dat RCTV direct en openlijk betrokken was in de staatsgreep van 11 april 2002, die probeerde de democratisch verkozen president Hugo Chavez af te zetten.
De deelname van RCTV aan de coup was zo openlijk dat de toenmalige productiemanager van RCTV, Andres Izarra, die tegen de coup was, snel zijn ontslag gaf om geen deel te hebben aan deze misdaad. In een officiële getuigenis aan het Venezolaanse parlement vertelde Izarra dat hij formele instructies van Granier had gekregen om de dag van de coup en de daarop volgende dagen geen nieuws uit te zenden over Chavez, zijn personeel, de ministers of eender wie verbonden was met de president.
Dat is ook wat gebeurde. RCTV vertelde enkel dat president Chavez ontslag had genomen (wat een grove leugen was aangezien hij door de coupplegers was ontvoerd). En toen twee dagen later miljoenen Venezolanen de straat op trokken om te eisen dat hun democratisch verkozen president zou terugkeren, zond RCTV enkel cartoons uit! Een Ierse reportersploeg die vastzat in het presidentieel paleis tijdens de staatsgreep, maakte met hun beeldmateriaal een inspirerend verslag van die dagen.
Deze documentaire draagt de betekenisvolle titel: ‘De revolutie zal niet worden uitgezonden’.
4-“Het uit de ether halen van RCTV betekent de mond snoeren van een van de weinige informatiebronnen die niet direct afhankelijk zijn van de staat.”?
Zoals we reeds uitlegden, is dit helemaal niet zo. De meerderheid van de Venezolaanse media staan openlijk aan de kant van de politieke oppositie. Het is een vreemde paradox dat in een land waar bijna twee derden van de bevolking de regering steunt (volgens de verkiezingen van december 2006), de overgrote meerderheid van de media actief campagne voeren tegen die regering. In 2002 moest zelfs Human Rights Watch, dat over het algemeen de campagne tegen de Venezolaanse regering steunt, toegeven dat “verre van aan eerlijke en juiste verslaggeving te doen, de media onvrede en woede onder de bevolking trachten uit te lokken om de harde oppositie te steunen.”
(Venezuela's Political Crisis, Human Rights News, Human Rights Watch, 9 oktober 2002)
Ondanks dit alles is de Venezolaanse regering zo tolerant geweest ten opzichte van de oppositiemedia dat geen tv-stations, radio’s of kranten werden gesloten. Enkel nu, na vijf jaar, heeft de regering beslist om de licentie van RCTV niet te vernieuwen.
Wij vragen u, welk ander ‘democratisch’ land zou accepteren dat een tv-zender die openlijk een staatsgreep steunt, verder kan uitzenden na de mislukking van die couppoging?
Welk ander land zou aanvaarden dat de eigenaar van zo’n tv-zender niet voor de rechtbank gedaagd wordt wegens die steun aan een staatsgreep?
In Italië bijvoorbeeld kon de eerste minister van een zogenaamd democratisch land, met name Berlusconi, via een ‘dictaat’ twee populaire journalisten (Biagi en Santoro) en een satirische acteur (Luttazzi) verbannen van de tv-schermen op zowel de openbare als de privé-zenders, enkel en alleen omdat ze zijn regering bekritiseerden!
Simon Bolivar zei dat een volk nooit vrij zou zijn als vrije meningsuiting niet wordt gegarandeerd. Dat is zeker en vast waar.
We moeten ons echter de vraag stellen of vrije meningsuiting werkelijk gegarandeerd wordt door een systeem waar de massamedia in handen zijn van een klein clubje rijke mensen en de belangen dienen van die enkelingen tegen de belangen van de meerderheid.
Alessandro Villari
Suscribirse a:
Entradas (Atom)