Workshop Participatieve Democratie

De NSF-workshop Participatieve Democratie werd georganiseerd door CubaSol in samenwerking met de Bolivariaanse Kring. De zaal was aangekleed met sprekende foto's over Cuba, in het midden hing een schilderij met de kaart van Latijns-Amerika. Op de kaart van Latijns-Amerika waren de vlaggen aangebracht van de landen die reeds experimenteren met vormen van progressieve economische samenwerking. In het midden van het schilderij twee handen die elkaar een hand geven.

Voor een volle zaal nam Thomas Janssen van CubaSol het woord. CubaSol is een Nederlands solidariteitscomité. CubaSol staat voor Solidariteit met Cuba, maar ook voor zonnig Cuba en vormt een tegenwicht tegen de vaak negatieve oordelen die over Cuba de ronde doen. Bewust wordt er in de media geen aandacht gegeven aan de positieve ontwikkelingen op Cuba, daar het met name voor de VS een doorn in het oog is dat het Cubaanse volk zijn eigen onafhankelijke toekomst bepaalt.

De CubaSol workshop begon met de vraag aan de deelnemers of ze iets gelezen hadden in de media over Cuba. In groepjes van twee personen werd hierover gedurende een paar minuten hardop nagedacht. Thomas vatte samen wat uit de groepjes naar voren kwam, namelijk dat er in de media veel denigrerende opmerkingen over Cuba worden gemaakt, zoals: Castro is een dictator. Maar ook over andere progressieve leiders van Latijns-Amerikaanse landen worden negatieve uitlatingen gedaan. Bijvoorbeeld, Chávez is een populist en Evo Morales van Bolivia is een coca-boer.

Naar aanleiding van de demonisering van Castro als dictator vertelde Thomas dat er op Cuba sprake is van een participatieve democratie. Er zijn dus verschillende vormen van democratie. Er volgde een korte verhandeling over drie soorten demo-cratie. In Nederland en West-Europa kennen wij de parlementaire democratie, waarin gekozen wordt voor partijkandidaten. In Amerika is er sprake van een presidentiële democratie, men kiest daar een president. Op Cuba en in Venezuela geldt de participatieve democratie, daar kiest men voor volksafgevaardigden. Dit gebeurt op wijk-, stedelijk, provinciaal en nationaal niveau.

De communistische partij mag geen mensen naar voren schuiven, zoals hier in Europa vaak wordt gedacht. Veertig procent van de leden van het Cubaanse parlement is geen lid van de partij. Op wijkniveau kiezen de mensen hun vertegenwoordiger. Deze vertegenwoordiger gaat naar de gemeenteraad, waarna de gemeenteraad een kandidaat kiest voor het nationaal parlement.

In de zoektocht naar een alternatief laat Cuba zien dat een ander systeem mogelijk is. Cuba wordt bekritiseerd door Noord-Amerika, maar is inspiratie voor Zuid-Amerika. Helaas volgt Nederland de agressieve Noord-Amerikaanse politiek jegens Cuba.

Hierna was het woord aan de Bolivariaanse Kring, met Manuel Gutierrez als spreker. Manuel hield een korte inleiding. De Bolivariaanse Kring spreekt zich uit tegen elke vorm van militair ingrijpen in de regio, gericht tegen de door het Venezolaanse volk gekozen regering van Hugo Chávez. Tevens is hij tegen militair ingrijpen tegen het Venezolaanse volk zelf en andere Latijns-Amerikaanse volkeren. De Bolivariaanse Kring wil gestalte geven aan zijn solidariteit door activiteiten van politieke en culturele aard, zoals workshops en lezingen, te organiseren.

Manuel deelde met de gasten van de workshop de interesse voor de vraag waar het met de wereld naar toe gaat, in het bijzonder met Zuid-Amerika. Er werden vervolgens foto's van Venezuela uitgedeeld ter ondersteuning van de inleiding. Aansluitend op het thema van de participatieve democratie werd de zogeheten 'endo-gene ontwikkeling' (van binnenuit ontstaan) aan de orde gesteld, het begin van de opbouw van een Andere Wereld.

In Venezuela heerste, voordat Chávez tot president gekozen werd, een oligarchie. Deze eigende zich het grootste deel van de olie-opbrengsten toe. Het was een monopolie dat de nationale economie in handen had. Economisch was Venezuela afhankelijk van de VS. De landbouw lag in puin, er was bijna geen ontwikkeling. Dit veroorzaakte aanzienlijke ongelijkheid binnen de bevolking en achterstand voor de gewone mensen. Meedoen aan de loterij of op paarden gokken boden zowat de enige uitweg om aan de armoede te ontsnappen. Cultureel gezien was de eigen nationale identiteit ver te zoeken, omdat de VS als voorbeeld werden gesteld.

Tegenover deze situatie van afhankelijkheid jegens de VS en de westerse landen heeft de regering van Chávez een nieuwe ontwikkeling op cultureel, sociaal en politiek gebied in gang gezet. Dit wordt de endogene ontwikkeling genoemd, ontstaan van binnenuit. Deze manier van produceren staat in dienst van de mensen, is collectief en gelijkwaardig. Het is een economie gebaseerd op de mens niet op de winst.

Uit verzet tegen de Noord-Amerikaanse economische overheersing in Latijns-Amerika hebben Venezuela (initiatiefnemer), Cuba (tweede ondertekenaar) en Bolivia (en binnenkort meerdere landen, waaronder Nicaragua) ALBA opgezet. ALBA staat voor Alternativa Bolivariana, het is het handelsalternatief voor het imperialistische FTAA. FTAA is het Noord-Amerikaanse voorstel voor een neoliberaal handelsverdrag dat Latijns-Amerika economisch in de tang wil nemen.

De endogene ontwikkeling omarmt het economische alternatief ALBA en de participatieve democratie. De endogene ontwikkeling is een sociaaleconomische ontwikkeling en bevat de basisprincipes tegen het neoliberalisme. Onder meer Venezuela, Bolivia, Nicaragua, Ecuador zijn landen die op weg zijn naar economische soevereiniteit met een economie die ten dienste staat van de eigen maat-schappij en de eigen behoeften, in plaats van een econo-mie die ten dienste staat van het garan-deren en het in stand houden van de economie van de ontwikkelde landen. Een nieuw Latijns-Amerika is aan het ontstaan.

De workshop mondde uit in een solidariteitscampagne. Thomas riep de mensen op tot deelname van steun aan Cuba. Het doel is de Neder-landse politiek ten opzichte van Cuba te veranderen, dit kan door het sturen van brieven naar Tweede kamerleden. Alle deelnemers van de workshop kregen een voorbeeld van een campagnebrief, in stappen werd de werkwijze uitgelegd. In de campagne-brief staat de belangrijke vraag:

"Bent U van mening dat Nederland steun moet geven aan een gewapende interventie van de VS tegen Cuba?"


Tekst: Guadalupe Verwaayen

Foto's: Daniel Zimmer

Schilderij: Guadalupe Verwaayen

In het kader van Top van Onderop op 20 mei in Amsterdam

Workshop: Democratische Participatie, Endogene Ontwikkeling en de Integratie van Latijns Amerika

De Bolivariaanse Kring Nederland (BK) zal in samenwerking met CubaSol, een workshop houden over Democratische Participatie, Endogene Ontwikkeling en de Integratie van Latijns Amerika als oplossing van de verschrikkelijke neoliberale globalisering die verantwoordelijk is voor de verpaupering en voortdurende bedreiging van het ecologische evenwicht van de planeet. Deze workshop zal plaatsvinden tijdens de manifestatie "Top van Onderop" in Amsterdam op 20 mei in het Barleus Gymnasium op loopafstand van het Leidseplein, in zaal 2.2. De bijeenkomst duurt van 11:00 t/m 12:30.

Vervolgens verzorgen de Internacionale Socilalisten (de IS) en de Bolivariaanse Kring Nederland (BK) een workshop rondom het thema: "Venezuela en de Revolutie van de 21 Eeuw".
De workshop start om 14:30 en duurt tot 16:00 uur 'smiddags, in zaal 1.11.

In het eerste deel van de workshop komen aan het woord: Thomas Jansen (CubaSol), Marian Eikelhof (BK/CubaSol), Manuel Gutiérrez (BK)
Tijdens het tweede gedeelte van de workshop komen aan het woord: Pepijn Brandon (IS), Manuel Gutiérrez (KB)

Gedurende de dag bestaat er gelegenheid tot het kopen van de documentaire Bruselas-Caracas-->"de venezolanen geven ons antwoord" van de regisseuse Vanesa Stojilkovic (Spaans gesproken met Nederlands ondertiteld). De kosten van deze dvd bedragen 10 euro.
__
Bolivariaanse Kring Nederland
email: cbholanda@gmail.com
tel: 020- 4235544
06 3820 4097


Workshop: Participación Democrática, Desarrollo Endógeno y la Integración Latinoamericana

El Círculo Bolivariano de Holanda (CB) junto a CubaSol, realizarán un workshop sobre Participación Democrática, Desarrollo Endógeno y la Integración de América Latina como solución al despiadado modelo neoliberal responsable de la pauperización y constante amenaza del entorno ecológico del planeta. Este workshop se llevará a efecto durante la manifestación "Top van Onderop" en Amsterdam, el 20 de mayo próximo en Barleus Gymnasium (a unos pasos de Leidseplein), sala 2.2. De 11:00 a 12:30 horas.
Además los Internacionale Socilalisten (IS) y Círculo Bolivariano participarán en otro workshop con el tema: "Venezuela y la Revolución en el siglo 21" de 14:30 a 16:00 horas, sala 1.11 en el mismo edificio.

Participarán en el primer workshop: Thomás Jansen (CubaSol), Marian Eikelhof (CB/CubaSol), Manuel Gutiérrez (CB)
Participarán en el segundo: Pepijn Brandon (IS), Manuel Gutiérrez (CB)

Durante el día estará a la venta el documental en dvd (español con subtítulo en holandés, 10 euros c/u) Bruselas-Caracas--> "Los venezolanos nos responden" de la directora francesa Vanesa. Stojilkovic.
__
Círculo Bolivariano de Holanda
email: cbholanda@gmail.com
tel: 020- 4235544
06 3820 4097

The U.S.’ War on Democracy'

By: Pablo Navarrete – Venezuelanalysis.com
John Pilger is an award-winning journalist, author and documentary filmmaker, who began his career in 1958 in his homeland, Australia, before moving to London in the 1960s. He has been a foreign correspondent and a front-line war reporter, beginning with the Vietnam War in 1967.

La guerra de los EE.UU. contra la democracia

He is an impassioned critic of foreign military and economic adventures by Western governments.
"It is too easy," Pilger says, "for Western journalists to see humanity in terms of its usefulness to 'our' interests and to follow government agendas that ordain good and bad tyrants, worthy and unworthy victims and present 'our' policies as always benign when the opposite is usually true. It's the journalist's job, first of all, to look in the mirror of his own society."

Pilger also believes a journalist ought to be a guardian of the public memory and often quotes Milan Kundera: "The struggle of people against power is the struggle of memory against forgetting."

In a career that has produced more than 55 television documentaries, Pilger's first major film for the cinema, The War on Democracy, will be released in the United Kingdom on May 11, 2007. Pilger spent several weeks filming in Venezuela and The War on Democracy contains an exclusive interview with Venezuelan President Hugo Chavez.


--------------------------------------------------------------------------------



PN: Could you begin by telling us what your new film ‘The War on Democracy’ is about?

JP: I happened to watch George Bush’s second inauguration address in which he pledged to “bring democracy to the world.” He mentioned the words “democracy” and “liberty” twenty one times. It was a very important speech because, unlike the purple prose of previous presidents (Ronald Reagan excluded), he left no doubt that he was stripping noble concepts like “democracy” and “liberty” of their true meaning – government, for, by and of the people.

I wanted to make a film that illuminated this disguised truth -- that the United States has long waged a war on democracy behind a facade of propaganda designed to contort the intellect and morality of Americans and the rest of us. For many of your readers, this is known. However, for others in the West, the propaganda that has masked Washington’s ambitions has been entrenched, with its roots in the incessant celebration of World War Two, the “good war”, then “victory” in the cold war. For these people, the “goodness” of US power represents “us”. Thanks to Bush and his cabal, and to Blair, the scales have fallen from millions of eyes. I would like “The War on Democracy” to contribute something to this awakening.

The film is about the power of empire and of people. It was shot in Venezuela, Bolivia, Chile, and the United States and is set also in Guatemala and Nicaragua. It tells the story of “America’s backyard,” the dismissive term given to all of Latin America. It traces the struggle of indigenous people first against the Spanish, then against European immigrants who reinforced the old elite. Our filming was concentrated in the barrios where the continent’s “invisible people” live in hillside shanties that defy gravity. It tells, above all, a very positive story: that of the rise of popular social movements that have brought to power governments promising to stand up to those who control national wealth and to the imperial master. Venezuela has taken the lead, and a highlight of the film is a rare face-to-face interview with President Hugo Chavez whose own developing political consciousness, and sense of history (and good humour), are evident. The film investigates the 2002 coup d’etat against Chavez and casts it in a contemporary context. It also describes the differences between Venezuela and Cuba, and the shift in economic and political power since Chavez was first elected. In Bolivia, the recent, tumultuous past is told through quite remarkable testimony from ordinary people, including those who fought against the piracy of their resources. In Chile, the film looks behind the mask of this apparently modern, prosperous “model” democracy and finds powerful, active ghosts. In the United States, the testimony of those who ran the “backyard” echo those who run that other backyard, Iraq; sometimes they are the same people. Chris Martin (my fellow director) and I believe “The War on Democracy” is well timed. We hope people will see it as another way of seeing the world: as a metaphor for understanding a wider war on democracy and the universal struggle of ordinary people, from Venezuela to Vietnam, Palestine to Guatemala.

As you say, Latin America has often been described as the U.S.’ backyard. How important is Latin America for the U.S. in the global context?

Latin America’s strategic importance is often dismissed. That’s because it is so important. Read Greg Grandin’s recent, excellent history (I interview him in the film) in which he makes the case that Latin America has been Washington’s “workshop” for developing and honing and rewarding its imperial impulses elsewhere. For example, when the US “retreated” from Southeast Asia, where did its “democracy builders” go to reclaim their “vision”? Latin America. The result was the murderous assaults on Nicaragua, El Salvador and Guatemala, and the darkness of “Operation Condor” in the southern cone. This was Ronald Reagan’s “war on terror”, which of course was a war of terror that provided basic training for those now running the Bush/Cheney “long war” in the Middle East and elsewhere.

Noam Chomsky recently said that after five centuries of European conquests, Latin America was reasserting its independence. Do you agree with this?

Yes, I agree. It’s humbling for someone coming from prosperous Europe to witness the poorest taking charge of their lives, with people rarely asking, as we in the West often ask, “What can I do?” They know what to do. In Cochabamba, Bolivia, the population barricaded their city until they began to take control of their water. In El Alto, perhaps the poorest city on the continent, people stood against a repressive regime until it fell. This is not to suggest that complete independence has been won. Venezuela’s economy, for example, is still very much a “neo-liberal” economy that continues to reward those with capital. The changes made under Chavez are extraordinary – in grassroots democracy, health care, education and the sheer uplifting of people’s lives – but true equity and social justice and freedom from corruption remain distant goals. Venezuela’s well-off complain endlessly that their economic power has been diminished; it hasn’t; economic growth has never been higher, business has never been better. What the rich no longer own is the government. And when the majority own the economy, true independence will be in sight. That’s true everywhere.

U.S. Deputy Secretary of State, John Negroponte, recently called Venezuelan President Hugo Chavez “a threat to democracy” in Latin America. What are you views on this?

This is Orwellian, like “war is peace.” Negroponte, whose record of overseeing Washington’s terrorism in Central America is infamous, is right about Hugo Chavez in one respect. Chavez is a “threat” – he’s the threat of an example to others that independence from Washington is actually possible.

President Chavez talks about building "socialism of the 21st Century" in Venezuela. To what extent do you think this project is different to the socialist experiences in the twentieth century?

In the time I spent with Chavez, what struck me was how unselfconsciously he demonstrated his own developing political awareness. I was intrigued to watch a man who is as much an educator as a leader. He will arrive at a school or a water project where local people are gathered and under his arm will be half a dozen books – Orwell, Chomsky, Dickens, Victor Hugo. He’ll proceed to quote from them and relate them to the condition of his audience. What he’s clearly doing is building ordinary people’s confidence in themselves. At the same, he’s building his own political confidence and his understanding of the exercise of power. I doubt that he began as a socialist when he won power in 1998 – which makes his political journey all the more interesting. Clearly, he was always a reformer who paid respect to his impoverished roots. Certainly, the Venezuelan economy today is not socialist; perhaps it’s on the way to becoming something like the social economy of Britain under the reforming Attlee Labour government. He is probably what Europeans used to be proud to call themselves: a social democrat. Look, this game of labels is pretty pointless; he is an original and he inspires; so let’s see where the Bolivarian project goes. True power for enduring change can only be sustained at the grassroots, and Chavez’s strength is that he has inspired ordinary people to believe in alternatives to the old venal order. We have nothing like this spirit in Britain, where more and more people can’t be bothered to vote any more. It’s a lesson of hope, at the very least.

************

'The War on Democracy' is to be released in UK cinemas on Friday 15th June. There will be a special preview in London on Friday 11th May. The film is released in Australia in September 2007. For more info visit: www.johnpilger.com or www.warondemocracy.net

CHÁVEZ Y LA DIGNIDAD DE VENEZUELA

Por: Eduardo Andrade bone

El anunció del presidente Hugo Chávez, de retirarse de los organismos financieros mafiosos internacionales, como el Banco Mundial y el Fondo Monetario Internacional, no es otra cosa que un gesto de dignidad y soberanía plena, que le permite a Venezuela decidir de forma independiente como va a trazar su futuro económico, sin tener que depender de las ataduras e imposiciones de las mafias financieras internacionales, que obedecen a los intereses de los grandes capitales trasnacionales y del gobierno terroristas y genocida de G.W. Bush.

Pero la dignidad y la soberanía de Venezuela, no solo ha estado marcada por los anuncios hechos por el presidente Chávez, recordemos que el 13 de abril pasado, el ministro de Finanzas, Rodrigo Cabezas, dio a conocer que Venezuela canceló todas las deudas que mantenía con el Fondo Monetario Internacional (FMI) y el Banco Mundial (BM). "Cerramos un ciclo histórico de endeudamiento con los organismos multilaterales, Fondo Monetario Internacional y Banco Mundial", expresó.

"Gracias a esta decisión política del gobierno bolivariano, no tenemos ninguna deuda", afirmó antes de considerar la actitud asumida por el gobierno venezolano como un "ejemplo para América Latina". Y sin duda que es un gran ejemplo, pues no todos los países de la región pueden hablar en los mismos términos. Por ejemplo Chile, que se jacta de tener una economía sana y éxitosa, aún no cancela su deuda externa y sigue dependiendo de las decisiones de estas mafias financieras internacionales.

Brasil, Argentina y Uruguay ya cancelaron adelantadamente sus compromisos con el FMI. Ecuador se encamina a tomar una decisión similar, según han anunciado el presidente Rafael Correa.

La decisión del gobierno de Chávez , de cancelar sus compromisos financieros internacionales, ha sido además un verdadero "tapabocas” a la oposición interna de su país, que venían acusándolo de estar prestando ayuda a otros países de la región, sin antes invertir en la solución de los problemas internos de Venezuela.

El ministro Rodrigo Cabezas dijo que Venezuela seguiría negociando créditos "de forma moderada" con el Banco Interamericano de Desarrollo (BID) y con la Corporación Andina de Fomento (CAF) , "porque ofrecen financiamiento no condicionado", pero que fundamentalmente concentrará su empeño en el fortalecimiento del Banco del Sur. Argentina, Bolivia, Ecuador y Venezuela impulsan esta nueva institución de crédito, a la que también se estaría incorporando Brasil.

Para cualquiera que haya visitado Venezuela y conozca el papel que vienen jugando los diversos tipos de “misiones” existentes, va ha poder constatar en vivo y en directo como de manera gradual, se van resolviendo los problemas de los sectores sociales de menores ingresos del país. En los años de gestión presidencial de Hugo Chávez, el pueblo venezolano ha comenzado ha vivir con mayor dignidad y en mejores condiciones de vida, que en toda aquellas décadas de gestión de las oligarquías políticas y económicas de centro derecha, que fueron incapaces de resolver los problemas más apremiantes de los venezolanos.

Ahora la presunta decisión del gobierno de Chávez, de retirarse de la OEA, también sería un gesto de dignidad y soberanía, puesto que dicho organismo desde su fundación, solo ha servido para la implementación de las políticas intervencionistas, agresivas y terroristas de los Estados Unidos en la región. La OEA es el organismo títere por excelencia del pentágono yanki, la CIA , el Departamento de Estado norteamericano y las trasnacionales, para imponer sus decisiones geopolíticas en Latinoamérica.

La OEA desde su creación, no ha contribuido absolutamente nada a superar los flagelos creados por los capitales y las trasnacionales, para superar la pobreza y avanzar en un desarrollo efectivo de los países de la región. Este organismo pantalla de los Estados Unidos, además ha sido una entidad cómplice de todas las intervenciones directas y encubiertas del Imperio en la región, por ello, la OEA debiera ser enviada definitivamente al tacho de la basura.

Además Chávez señaló que ordenará el retiro de su país si la OEA se entromete en la decisión de su gobierno, que es completamente legitima, de renovar o no la licencia de transmisión de la emisora golpista Radio Caracas Televisión (RCTV), que vence el próximo 26 de mayo.

La Comisión Interamericana de Derechos Humanos de la OEA(CIDH) por decisión del Imperio, demandó al Estado venezolano ante la Corte Interamericana de Derechos Humanos, por presuntamente transgredir la libertad de prensa, en un país en donde la mayor parte de los medios de comunicación están en manos de la extrema derecha golpista, produciéndose una suerte de libertinaje de prensa, como ocurriera en Chile hasta el 11 de septiembre de 1973, en donde la reacción y el fascismo, con el apoyo de la CIA creo medios de prensa exclusivos solo para alentar el caos y el golpismo.

La frecuencia que utiliza RCTV además pasará a ser operada por medios de prensa y organizaciones sociales del pueblo de este país, según ha informado Chávez y otros funcionarios de su gobierno reiteradamente en los últimos meses. Por ende la concesión al canal golpista dejara de ser un instrumento al servicio de la conspiración y las actividades encubiertas del Imperio en territorio venezolano.

De allí que la decisión de caducar la concesión al canal golpista RCTV, es un acto soberano y digno, que además está establecido en la institucionalidad vigente. Todos los Estados de la región y del mundo, tiene sus propias reglas con respecto a los permisos y plazos para operar como canal de televisión, cuando se trata de entidades privadas, y Venezuela no es la excepción.

Tampoco para nadie es extraño, que el Imperio junto a las oligarquías financieras y económicas de la región, y sus medios de comunicación, vienen desatando una salvaje campaña en contra del gobierno de Hugo Chávez, con el objeto de desacreditarlo e impulsar la desestabilización de su gestión. Lo que busca la Casa Blanca, la reacción, la centro derecha y el fascismo a través de esta campaña, es la confusión, es la polarización de la sociedad venezolana para producir un quiebre definitivo de la revolución bolivariana.

Eduardo Andrade Bone
01. 05. 07

LatAm Project for One Big Homeland

Barquisimetro, Venezuela, Apr 30 (Prensa Latina) The Fifth Summit of the Bolivarian Alternative of the Americas (ALBA) fought for structural changes to put politics and economy at the service of the peoples.
Chavez Calls to Structure ALBA
ALBA Summit Plunges into Projects

A political declaration approved by members Cuba, Venezuela, Bolivia and Nicaragua said that project could be achieved at medium-term.

It reiterated the decision deepening the construction of ALBA as a strategic alliance aimed at producing changes in the region for equal development.

The document also included proposals in education, health, energy, communication, transportation, housing, highway administration and food, among other areas.

It also insists on increasing the Peoples Trade Treaty (TCP) with fair and well-balanced exchange and the construction of a common strategy for food security.

Since the triumph of the Cuban revolution ALBA is the first historical effort of building a Latin American project from a political favorable position, added the document.

The declaration ratifies that ALBA s guiding principle is the growing solidarity among the peoples without selfish nationalism or restrictive national policies that could deny the objective of building "one big homeland." sus abo ml mf PL-11